گاب دکفته بازار

در یکی از کشورهای آمریکای لاتین، یکی از فامیل‌های یکی از رؤسای جمهور، پیش او می‌رود از او می‌خواهد که کاری برایش دست و پا کند. این گفت‌وگو بین آن‌ها صورت می‌گیرد:
- اگر می‌خواهی، مقام معاونت خودم را به تو بدهم؟
- شغل خوبی نیست.
- چرا؟
- برای این‌که همه‌اش باید جلوی دوربین خبرنگارها باشم.
- اگر دوست داری وزیر بشوی، یک وزارت خانه‌ تازه برایت تأسیس کنم.
- نه بابا، این هم دردسر دارد.
- چه دردسری؟
- ممکن است آدم را استیضاح کنند و من حال و حوصله‌اش را ندارم.
- وکالت مجلس چطور است؟
- نه، از آن هم خوشم نمی‌آید.
- استاندار می‌شوی؟
- نه.
- چرا؟
- چون باید با مقامات و شخصیت‌های محلی درگیر بشوم که حوصله‌اش را ندارم.
- دوست داری مدیرکل سازمانی بشوی؟
- نه.
- متأسفانه من دیگر نمی‌توانم کاری برایت پیدا کنم. چون از آن پایین‌تر، تخصص و سواد می‌خواهد.

کتاب «تفریحات سالم». عمران صلاحی. نشر ویستار
اگر می بینید در مملکت ما همه چیز به هم ریخته و مسئولین ذره ای توان اجرای وظایف خودشان را ندارند به دلیل نداشتن تخصص کافی است.بدتر از همه اینه که ما الان سالها به این معضل دچاریم و هر روز وضعمون بدتر از دیروزه...