یـــاد بــــاد

دوران تحصیل هر فردی یکی از مهمترین و پرخاطره ترین بخش زندگی اون فرد رو تشکیل می ده.در دوره ی دبیرستان دبیران خوبی داشتیم که همشون از سطح تحصیلات بالایی هم برخوردار بودن هرچند اصولا در نظام اموزشی ما در مغزها چیزی کاشته نمیشه که بکار بیاد.بگذریم....مهمتر از اینکه با بچه ها خیلی راحت بودن و یه جور دوستی بین چندتا از دبیرا و بچه ها برقرار بود.خصوصا دبیر ادبیات و فیزیک که خیلی خیلی دوستشون داشتیم و همیشه اگه قرار بود اردویی از طرف مدرسه بریم این دو نفر هم رو با خودمون می بردیم.مدیر خیلی خوبی هم داشتیم.آدمی بود با چشمانی نافذ ! ازون کسائیکه با یه نگاه خیلی چیزا رو به ما می فهموند و اون نگاهش بدتر بود از هرچی حرف زدن.وضعیت و شکل ظاهری مدرسه مون اصلا خوب نبود.کلاسامون شبیه انبار مهمات بود.بطوریکه اگه کسی از مدرسه بودن اونجا اطلاع نداشت حتما فکر می کرد که وارد یکی از پادگان ها شده.دبیر ریاضی خیلی آدم مهربونی بود طوریکه هر وقت یکی از بچه ها سوال سخت ریاضی رو حل می کرد خیلی خیلی خوشحال میشد ودست نوازش بر سر اون دانش آموز می کشید و می گفت:آفرین پسر حالا بمن بگو اینو چطوری حل کردی؟.دبیر شیمی مون شخصیت جالبی داشت هیچ وقت نمی خندید ولی آدم خوش قلب و با انصافی بود.هرچند یه بار تو آزمایشگاه آب مقطر رو قورت داده بود و اونجا بود که ما خنده ش رو دیدیم..بنده ی خدا بعد از سالها تونست بود یه رنو بخره ....

...اما از اونجایی که اصلا رانندگیش خوب نبود همش به در و دیوار می کوبوند تو جاده هم دودستی فرمون رو می گرفت انگار که پشت کامیون نشسته !.از یه دروازه 5 متری نمی تونست عبور کنه یه بار هم ماشینش افتاده بود تو یه گودال بزرگ که بچه ها تونستن با تلاش بسیار ماشین رو از گودال در بیارن البته قبلش نفری 2 نمره بابت اینکار به عنوان حق العمل درخواست کرده بودن.دبیر ورزش مون آدم بی خیالی بود .این آقا از طرف آموزش و پرورش به عنوان سرپرست تیم دانش آموزی برای مسابقات تکواندو ی آموزشگاه های استان انتخاب شده بود.وقت ناهار که رسید حضرتش از ما سوال کرد بچه ها ساندویچ مرغ می خواین براتون بگیرم یا همبرگر ؟!هرکدوم از ما یه چیزی گفتیم.سر آخراین سرپرست محترم با دو ساعت تاخیر و درحالیکه شیفت عصر مسابقات شروع شده بود و همه ی تیم ها ناهارشون رو خورده بودن و ما فقط داشتیم به اونا نگاه می کردیم و در حسرت غذا بودیم برگشت اونم با ساندویچ مغز !گفتیم خب حالا اشکال نداره به جهنم همین مغز رو می خوریم ولی خب آقا شما چرا اینقدر دیر کردین؟گفت: بچه ها خونم همین نزدیکی هاست با خودم گفتم حالا که اومدم بیرون برم ناهار خودم رو هم بخورم و بعد بیام !با خودم گفتم بابا ای ول حالا خونه که بودی یه چرت هم می زدی دیگه !

تــــــقدیــــــم بـــه "دیـــوونـــه ی مــهربـــون" و "ستـــــوده"

معلم ,چه سری در این کار توست

ستایش, همیشه سزاوار توست

جهانی زنور تو تابنده شد

دل مرده برنا و سرزنده شد

کلید در علم و دانش تویی                                    

 خدا را به حق, در ستایش تویی

تو همچون چراغی برای همه                              

 که دارد زتو تیرگی واهمه

فروزانترین اختری تابناک                                    

 که گیرد زتو روشنی جان پاک

علی خود به تایید تو گفته است                              

 نگر چون به نامت گهر سفته است

که من عبد اویم به هر انجمن                               

کسی گر بیاموزدم یک سخن

زمانه به سعی تو آباد شد                                    

دل دردمندان زتو شاد شد

طبیبی به درد دل ریش ما                                     

 مقدس ترینی تو در کیش ما

تو چون بلبلی و کلامت قفس                                

 نگیرد تو را فصل خواندن نفس

لبت را پر زا خنده دیدن خوشست                           

کنارت چو گل, آرمیدن خوشست

تو چشم چراغی به دنیای ما                                 

 فروزان زنام تو, شب های ما

خلیلی در آتشگه درد خویش                                 

گل آتش آری ره آورد خویش

چو شاهین فکرت شکاری شود                            

 جهالت چو ماری فراری شود

تو اسطوره رنج گنج آوری                             

 به ناباوران درد رنج آوریشش

صدای تو بانگ رهایی ماست                               

چراغ شب بی نوایی ماست

زمین و زمان از تو نورانی است                          

 دعاگوی جان تو ریحانی است

مرتضی ریحانی(خمام-گیلان)