روز بزرگداشت عارف و فقیه مسلمان حضرت مولانا جلال الدین محمد

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست ●  بگشای لب که قند فراوانم آرزوست
ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر ●  کان چهره مشعشع تابانم آرزوست

بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز ● باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست
گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا برو ●  آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست
وان دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست ●  وان ناز و باز و تندی دربانم آرزوست
در دست هر کی هست ز خوبی قراضه‌هاست ●  آن معدن ملاحت و آن کانم آرزوست
این نان و آب چرخ چو سیل‌ست بی‌وفا ●  من ماهیم نهنگم عمانم آرزوست
یعقوب وار وااسفاها همی‌زنم ●  دیدار خوب یوسف کنعانم آرزوست
والله که شهر بی‌تو مرا حبس می‌شود ●  آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست
زین همرهان سست عناصر دلم گرفت ●  شیر خدا و رستم دستانم آرزوست
جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او  ● آن نور روی موسی عمرانم آرزوست
زین خلق پرشکایت گریان شدم ملول  ● آن‌های هوی و نعره مستانم آرزوست
گویاترم ز بلبل اما ز رشک عام ● مهرست بر دهانم و افغانم آرزوست
دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر ●  کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما ●  گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست
هر چند مفلسم نپذیرم عقیق خرد ●  کی آن عقیق نادر ارزانم آرزوست
پنهان ز دیده‌ها و همه دیده‌ها از اوست ● آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست
خود کار من گذشت ز هر آرزو و آز ●  از کان و از مکان پی ارکانم آرزوست
گوشم شنید قصه ایمان و مست شد ● کو قسم چشم صورت ایمانم آرزوست
یک دست جام باده و یک دست جعد یار●  رقصی چنین میانه میدانم آرزوست
می‌گوید آن رباب که مردم ز انتظار ●  دست و کنار و زخمه عثمانم آرزوست
من هم رباب عشقم و عشقم ربابی‌ست ●  وان لطف‌های زخمه رحمانم آرزوست
باقی این غزل را ای مطرب ظریف  ● زین سان همی‌شمار که زین سانم آرزوست
بنمای شمس مفخر تبریز رو ز شرق ●   من هدهدم حضور سلیمانم آرزوست