نگاهی به سوابق روسیه در رابطه با ایران

نام روسیه در اذهان ایرانیان با جنگهای تجاوزگرانه اوایل قرن 19 با قاجار,انعقاد قراردادهای ننگین گلستان و ترکمانچای(که موجب بخشی وسیع از خاک ایران در حوزه قفقاز شد),قرارداد شرم آور روسیه با انگلستان مبنی بر تقسیم ایران ,این سرزمین جاودان به دوقسمت شمال و جنوب,اشغال ایران در جنگ های اول و دوم جهانی که ایران اعلام بی طرفی خود را اعلام کرده بود,به توپ بستن مجلس شورای ملی توسط لیاخوف,دسایس این رژیم در برخورد با سردار رشید گیلان "میرزا کوچک"(بخوانید بزرگ),اشغال پارک اتابک برای احداث سفارت,تیر اندازی به سوی بارگاه مطهر حضرت رضا7 ,حمایت از پیشه وری و حزب توده که خواستار جدایی آذربایجان از ایران بودند,ناکامی حزب کمونیست و فروپاشی آن(یاد و خاطره امام خمینی و نامه معروف آن به گورباچوف زنده باد) ,حمایت های گسترده نظامی روسیه از عراق در طول 8 سال جنگ و در زمان معاصر عدم پایبندی به تعهدات فی ما بین در نیروگاه اتمی بوشهر,رژیم حقوقی خزر و سیتم دفاعی موشکی S-300 عجین شده است.

موارد بالا نشان گر این است که روسیه نه تنها شریک و متحد استراتژیک ایران نیست بلکه شاید در دوستی او با ایران هم نیز باید شک کرد. آنها ما را کشوری جهان سومی می پندارند و استقلال عمل ما را بر نمی تابند و فقط از کارت ما برای بازی با آمریکا و اروپا استفاده می کنند.روسیه به تمام قطعنامه های شورای امنیت ضد ایران رای مثبت داده است(باز هم معرفت برزیل و ترکیه).در مورد رژیم خقوقی خزر علی رغم تمام تعهدات پیشین با آذربایجان و قزاقستان توافقنامه ای جداگانه به امضا رساندند که مستقیما منافع ایران را در خزر نشانه گرفته است. روس ها بارها نشان داده است که در سیاست خود اهل داد و ستد اند و هرکجا که سود بیشتری باشد تغییر موضع سریعی می دهند.

مطمئنا برای دولت مردان لزوم بازنگری در روابط با روسیه اجباری به نظر می رسد هر چند که این واکنش دیر هنگام ولی ضروری است.