نیایش (فریدون مشیری)

آفتابت

ـ که فروغ رخ "زرتشت" در آن گل کرده ست

آسمانت

ـ که ز خمخانه "حافظ" قدحی آورده ست

کوهسارت

ـ که بر آن همت" فردوسی" پر گسترده ست

بوستانت

ـ کز نسیم نفس "سعدی " جان پرورده ست

                                              همزبانان من اند.

مردم خوب تو , این دل به تو پرداختگان

سر و جان باختگان , غیر تو نشناختگان

پیش شمشیر بلا

                  قد برافراختگان , سینه سپر ساختگان

                                              مهربانان من اند.

نفسم را پر پرواز از توست

به دماوند تو سوگند که گر بگشایند

بندم از بند ببینند که :

                        آواز از توست !

همه اجزایم با مهر تو آمیخته است

همه ذراتم با جان تو آمیخته باد

خون پاکم که در آن عشق تو می جوشد و بس

تا تو آزاد بمانی

                به زمین ریخته باد !