پهلوانانی تناور را , میان محفلی ,لم داده ,تنگاتنگ هم

                                        در دود و دم دیدم.

سر فرازن را بدین خواری, فرو افتاده کم دیدم.

دود می پیچید و از درد , با چشمان اشک آلود

سخت پیچیدم به خود چون دود

با رفیقی گفتم "این ملک ز هم پاشیده ,

این خلق به خون غلتیده ,

این ایران ویرانی که این سان ناتوان مانده ست,

چشم در راه کدامین پهلوان مانده ست؟

کاوه ,آرش, مازیار,آیا ؟

از نژاد دیگری بودند؟

کاندر آن هنگامه بیداد

جان به پستی ها نیالودند ,

روی در روی ستمکاران ,

قد علم کردند ,

پشت دشمن را اگر یکباره نشکستند , خم کردند! "

گفت : ما از پهلوانی تن قوی کردیم و آن ها روحشان

                           روح بزرگ پهلوانی بود.

روح را باری قوی کن

                           کاوه یا آرش توانی بود !