نشانی

" خانه ی دوست کجاست ؟" در فلق بود که پرسید سوار.

آسمان مکثی کرد.

رهگذر شاخه ی نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید

و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت :

" نرسیده به درخت ,

کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است

و در آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت آبی است.

می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ , سر بدر می آرد ,

پس به سمت گل تنهایی می پیچی ,

دو قدم مانده به گل ,

پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی

و ترا ترسی شفاف فرا می گیرد.

در صمیمیت سیال فضا , خش خشی می شنوی :

کودکی می بینی

رفته از کاج بلندی بالا , جوجه بردارد از لانه ی نور

و از او می پرسی

خانه ی دوست کجاست."

با صدای مرحوم خسرو شکیبایی دانلود کنید