می توانستی کاش تیشه بر ریشه ی نادانی زد

" حجت الحق , شرف الملک , امام الحکما "....

هر چه خواهند , بخوانند و بنامند تو را              

تو همان نادره دانای جهان ; بو علی سینایی

گوهری "در صدف کون و مکان " یکتایی

تو همانی که در آغاز جوانی , یک روز

بس که آموخته بودی , گفتی :" –علم کو؟ اینک مَرد !"

شوق دانستن در جان تو غوغا می کرد !

علم در پیش تو , زانو می زد! سر فرو می آورد

تا رسیدی به سراپرده ی موسیقی ; زان لطف و شکوه

سخت حیرت کردی ; سر فرود آوردی !

این هنر , این گوهر

این دلاویزترین حاصل احساس بشر

این گشاینده ی درها به جهان های دگر

این فروزنه ی شوق , این فزاینده ی شور

این گرانمایه ترین قوت ِ روان , قوت جان

این رهاننده زتاریکی خاک                                  

این برآرنده به اوج افلاک                                                

با تو ای مَرد چه کرد ؟

که به یاران گفتی : " اینک علم ! مَرد می خواهد , مَرد !"

در اتاقی دلگیر , پای شمعی لرزان

جان مشتاق تو در بوته ی دانش چه کشید

تا در آن این همه خورشید دمید !

همه ی دردشناسان کهن ; در پی چاره بیماری تن ; سرگردان !

تو رسیدی از راه ; راه  بردی به گرفتاری جان

رفتی اندر پی درمان روان

تو نشان هیجان ها ; تو زبان ضربان ها را می دانستی !

چاره ی هر نتوانستن را , می توانستی !

تو بدان پایه رسیدی که نماند

بر تو از قعر زمین , تا فراسوی زحل , نکته ای لاینحل

تو در اندیشه که با تیشه ی دانش

-شاید-بکنی ریشه ی مرگ ; بشکنی دست اجل

خیل ِ کوته نظرانِ تیشه ی تکفیر به دست ; تا تو ذرا بلکه توانند شکست

چه کشیدی ; چه کشیدی تو از آن مردم ِ نابخرَد ِ بد !

می توانستی کاش ; تیشه بر ریشه ی نادانی زد !

ای خوش آنان که به تاریکی دوران حیات

جان همواره فروزان تو را یافته اند

هم " اشارات " تو را راهگشا یافته اند !

هم ز " قانون " تو همواره " شفا " یافته اند !

تو طبیب همه علت هایی ; تو همان نادره دانای جهان

بو علی سینایی !                                                   سروده شده توسط :فریدون مشیری 

روز پزشک و بزرگداشت شیخ الرئیس بوعلی سینا گرامی باد