شعر سپید !

این روزها کمتر کسی پیدا می شود که با ادبیات و شعر آشنا باشد و" اکبر اکسیر" را نشناسد. او از سردمداران جریان "فرانو" است.منظور همان شعرهای کوتاه, بامزه, شیرین, بانمک ,مختصر و مفید است. وی در چهارم اسفند 1332 در محله آبروان شهرستان مرزی آستارا به دنیا آمد. لیسانس ادبیات فارسی و دبیر دبیرستانهای آستارا بوده که در سال 1382 به افتخار بازنشستگی نایل آمده است. در تمام قوالب شعر سروده و در اکثر نشریات ادبی شعرهایش به چاپ رسیده است.

مجموعه شعر " درسوگ سپیداران" / "بفرمائید بنشینید صندلی عزیز" / زنبورهای عسل دیابت گرفته اند /پسته لال – سکوت دندان شکن است از جمله آثار اویند.

میدان فردوسی رخش گاری کشی می کند رستم کنار پیاده رو سیگار می فروشد سهراب ته جوب به خود می پیچید گردآفرید از خانه زده بیرون مردان خیابانی برای تهمینه بوق می زنند ابوالقاسم برای شبکه سه سریال جنگی می سازد. وای . . . موریانه ها به آخر شاهنامه رسیده اند ! قلعه حیوانات در کوچه، گوسفندم در مدرسه، طوطی در اداره، گاو به خانه که می‌رسم سگ می‌شوم چوپانی از برنامه کودک داد می‌زند: گرگ آمد! گرگ آمد! و من کنار بخاری شعر تازه‌ام را پارس می‌کنم!

پداگوژی بهزیستی نوشته بود: شیر مادر، مهر مادر، جانشین ندارد شیر مادر نخورده مهر مادر پرداخت شد پدر یک گاو خرید و من بزرگ شدم اما هیچ کس حقیقت مرا نشناخت جز معلم عزیز ریاضی‌ام که همیشه می‌گفت: گوساله، بتمرگ! ظرفیت پدر که رفت حیاط خانه ورم کرد درخت توت پرید حوض، عکس یادگاری شد و ما، یک پراید خریدیم و مجبور شدیم ششمین عضو خانواده خود را به خانة سالمندان ببریم!