تمامیت خواهی Totalitarianism

رژیم های توتالیتر( تمامیت خواه )به رژیم هایی اطلاق می گردد که خواهان نظارت تام بر کلیه امور اجتماعی، اقتصادی و برکناری کلیه رقبا و مخالفان از طریق ترور، وحشت، خفقان و انحصار گری در حوزه قدرت سیاسی می باشند. در این گونه رژیم ها دولت آنچنان کلیه عرصه های زندگی انسانی را تحت نفوذ و سیطره خویش قرار می دهد که دیگر امکانی برای رشد و شکوفایی نهادهای مدنی باقی نمی ماند. نظارت تام این رژیم ها بر تمام حوزه های زندگی افراد به گونه ای است که جایی برای حریم شخصی و خصوصی افراد باقی نمی ماند و مجالی برای ظهور و بروز آزادی و فردیت افراد باقی نمی ماند.
در خصوص چرایی پیدایش رژیم های توتالیتر نظریات جامعه توده وار بر ابن باورند که با قطع پیوند افراد با باورهای سنتی و از بین رفتن ساختارهای طبقاتی گذشته که به نوعی منجر به احساس تعلق افراد به آنها و شکل گیری نوعی هویت اجتماعی برای آنها می شد، به افراد احساس معلق بودن در فضای اجتماعی دست خواهد داد که برای فرار از این وضعیت و دستیابی به نوعی تعلق خاطر به دامان جنبش های توتالیتر پناه می برند.

از دید "هانا آرنت "مهم ترین خصلتی که می توان به جنبش های توتالیتر نسبت داد این است که به سرعت دستخوش فراموشی می گردند که این قضیه در مورد کیفیت شهرت رهبران این جنبش ها مصداق بیشتری دارد.

تبلیغات یکی از مهم ترین ابزارهای توتالیتاریسم در معامله با جهان غیر توتالیتر است.روش پیش بینی خطا ناپذیر بیش از هر تمهید دیگری در تبلیغات توتالیتر، هدف نهایی فتح جهان را افشا می کند.زیرا فرمانروای توتالیتر تنها در صورتی که سراسر جهان را زیر نگین خود داشته باشد می تواند دروغ هایش را محقق سازد و به همه ی پیشگویی های خود جامه ی حقیقت پوشاند.دلیل بنیادی برتری تبلیغات توتالیتر بر تبلیغات احزاب و جنبش های دیگر، این است که محتوای آن برای اعضای جنبش، یک قضیه ی عینی نیست که عقایدی در باره اش داشته باشند، بلکه این محتوا در زندگی آنها، همچون قواعد حساب، واقعی و در عین حال لمس نا پذیر گشته است.
حکومت توتالیتر، خودکامه و غیر قانونی نیست بلکه حکومت نوعی قانون است.نظام های استبدادی بی قانون اند و در آنها اراده ی خود سر حکومت می کند.در حالی که ویژگی اصلی توتالیتاریسم انکار هر گونه جایگاه برای اراده ی انسانی است.در مورد رژیم ها ی نازی و شوروی نیزنحوه ی برخورد آنها با قانون اساسی به نحوی بود که آلمان ها در نخستین سالهای قدرت شان سیلی از قوانین را جاری ساختند و حتی قانون اساسی وایمار را لغو نکردندو در شوروی نیز رژیم انقلابی درد سر انتشار یک قانون اساسی کامل و تازه را به گردن گرفت اما در عمل این گفته ی هیتلر اتفاق افتاد که یک دولت تام نباید تفاوتی میان قانون و آئین اخلاقی قائل شود که نتیجه این بود که ضرورتی جهت اعلام عام احکام و فرامین وجود ندارد.
این خصلت رژیم های توتالیتر می کوشد تا انسانها را به گونه ای سازمان دهد که تکثر و تمایز نا محدودشان از بین رود وکل انسانیت به صورت یک فرد واحد در آید.این امر زمانی امکان پذیر است که یکایک افراد انسانی به صورتی تبدیل شوند که در برابربرخی کنش های معین، واکنش های معین و ثابتی از خود نشان دهند.نخستین گام اساسی در راه چیرگی تام کشتن شخصیت حقوقی در انسان است که این کار از یک سو با قرار دادن رده هایی از مردم در خارج ازحمایت قانون و از سوی دیگر با قرار دادن اردوگاه های دسته جمعی در خارج از شمول نظام جزائی صورت گرفته بود.

ایدئولوژی ها مدعی اند که رازهای فراگرد کلی تاریخ را می دانند – رازهای گذشته، پیچیدگی های کنونی و عدم قطعیت آینده – زیرا منطق ذاتی ایده های مربوط به رویدادهای تاریخ را می شناسند. در ایدئولوژی، حرکت تاریخ و فراگرد منطقی این مفهوم، وابسته به همدیگر پنداشته می شوند، تو گویی که هرچه پیش می آید، بر وفق منطق یک ایده رخ می دهد

توتالیتاریسم وعده ی تحقق عدالت بر روی زمین را می دهد چرا که مدعی است می خواهد نوع بشر را به گونه ی تجسم قوانین تاریخ و طبیعت در آورد.

کشور کره شمالی و برخی از کشورهای غربی علی رغم ظاهر دموکراسی از کشورهای تمامیت خواه محسوب می شوند.