شد خزان

رهی معیری غزلسرای معاصردر 24 آبان 1347در سن 59 سالگی بر اثر ابتلاء به سرطان درگذشت. وی که در سال 1288 خورشیدی (30 آوریل 1909) در تهران به دنیا آمده بود در موسیقی و نقاشی هم ذوق و مهارت داشت. رهی فرزند معیرالممالک ـ یکی از رجال عصر قاجار بود. وی علاوه بر غزل؛ مثنوی و ترانه هم می سرود. در سال 1964 در تهران، مجموعه ای از اشعار او تحت عنوان «سایه عمر» انتشار یافته بود. بر پایه اشعار رهی، دهها آهنگ موسیقی ساخته شده و به صورت ترانه در آمده اند که معروفترین این غزلها «سوز دل» عنوان دارد. ترانه های معروف دیگرش عبارتند از: «من از روز ازل»، «خزان عشق»، «تنها ماندم»، «شب جدایی»، «نوای نی» و .... رهی، خود نیز چند آهنگ موسیقی ساخته است ازجمله آهنگ «دیدی که رسوا شد دلم» و...

شد خزان گلشن آشنایی, بازم آتش به جان زد جدایی
عمر من ای گل طی شد بر تو, وز تو ندیدم جزء بد اهلی و بی وفایی
با تو وفا کردم تا به تنم جان بود, مهر و وفا داری با تو چه دارد سود
آفت خَرمن مهر و وفایی, نو گل گلشن جُر و جفایی
از دل من گشت آه
دلم از غم خونین است , سَرِش بخت همین است
از جام غم مستم , دشمن می پرستم, تا هستم
تو و من در بین چمن , چون گل خندان از مستی در گریه ی من
با دگران در گلشن نوشیم می , من ز فراغت ناله کنم تا کی
تو و می , چون ناله کشیدم آه , من و چون گل دوره دریدن ها
ز رقیبان تاریکی دیدن آه , دلم از غم خون کردی
چه بگویم چون کردی , دردم افزون کردی
برو ای از مهر و وفا آری
برو ای آری ز وفا داری
بشکستی چون زلفت احد مرا
غریب و درد از عمرم , گه در وفایت شد ای
ستم به یاران تا کم , جفا به عاشق تا کی
نمی کنی ای گل یک دم یادم
که همچو اشک از چشمت افتادم
آه از دل تو
گر چه ز محنت پُرم کردی , با غم و حسرت یارم کردی
مهر تو دارم باز
بکن ای گل بامن , هر چه توانی ناز
کز عشقت می سوزم باز                               دانلود با صدای سید جواد بدیع زاده

شب جدایی و دیدی که رسوا شد دلم در ادامه مطلب

---

اهدای نشان عالی بنیاد مولانا به شهرام ناظری توسط" اسین چلبی"(بیست و دومین نواده مولانا)

دیدی که رسوا شد دلم، غرق تمنا شد دلم
دیدی که من با این دل بی آرزو عاشق شدم
با آن همه آزادگی، بر زلف او عاشق شدم
ای وای اگر صیاد من، غافل شود از یاد من، قدرم نداند
فریاد اگر از کوی خود، وز رشته‌ی گیسوی خود، بازم رهاند
در پیش بی دردان چرا، فریاد بی‌حاصل کنم
گر شکوه‌ای دارم ز دل، با یار صاحبدل کنم
وای ز دردی که درمان ندارد
فتادم به راهی که پایان ندارد
شنیدم بوی او، مستانه رفتم سوی او
تا چون غبار کوی او، در کوی جان منزل کند
وای ز دردی که درمان ندارد
فتادم به راهی که پایان ندارد
دیدی که رسوا شد دلم، غرق تمنا شد دلم
دیدی که در گرداب غم، از فتنه‌ی گردون رهی
افتادم و سرگشته چون، امواج دریا شد دلم
دیدی که رسوا شد دلم، غرق تمنا شد دلم

شب جدایی

ای شب جدایی که چون روزم سیاهی ای شب

کن شتابی آخر، زجان من چه خواهی ای شب

نشان زلف دلبری، زبخت من سیه تری

بلا و غم سراسری، تیره همچون آهی ای شب

کنی به عشق یار من حدیث روزگار من

بری زکف قرار من، جانم از غم کاهی ای شب

تا که از آن گل دور افتادم

خنده و شادی رفت از یادم

سیه شد روزم

بی مه رویش دمی نیاسودم

به سیل اشکم گواهی ای شب

او شب چون گل نهد زمستی بر بالین سر

من دور از او کنم زاشک خود بالین آخر

خون دل از بس خوردم بی او

محنت و خواری بردم بی او

مردم بی او

بی رخ آن گل دلم به جان آمد

دگر از جانم چه خواهی ای شب                                        دانلود با صدای همایون شجریان