از ازل ایل و تبارم همه عاشق بودند/سید حسن حسینی

سید حسن حسینی متولد 1335 محله سلسبیل تهران.لیسانس تغذیه فوق لیسانس و دکترای زبان و ادبیات فارسی.هم صدا با حلق اسماعیل / براده ها/ بیدل; سپهری و سبک هندی / گنجشک و جبرئیل و...از جمله آثار اویند.استاد دانشگاه الزهرا و آزاد اسلامی.یکی از موسسین حوزه هنر و اندیشه اسلامی در سال 58 .در فروردین 83 چهره بر نقاب خاک کشید

.

طریقت نو زاهدی نوبنیاد راه و رسم عرفا پیشه گرفت لنگ مرغی برداشت و به آهنگ حزین آه کشید: «مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک!» براعت استهلال تاجری مجلس تفسیر گذاشت ابتدا فاتحه بر قرآن خواند! سرقت شاعری آینه‌ای را دزید روی آیینه‌ی مسروقه نوشت: بیدلی در همه احوال خدا با او بود!

ذوق شاعری خانه نداشت در خیابان خوابید شهرداری سر ذوق آمد و اقدامی کرد! جابجایی نانوائی ز قضا شاعر شد شاعری را غم نان کاسب کرد! طبق معمول شاعری پول نداشت ناصحانش گفتند:«لا اقل حال بده!» طبق معمول نداشت ! امانت شاعری وارد دانشکده شد دم در ذوق خود را به «نگهبانی» داد!

شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم                                  ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم
نیست از هیچ طرف راه برون شد زشبم                      زلف افشان تو گردیده حصارم چه کنم  
از ازل ایل وتبارم همه عاشق بودند                          سخت دلبسته ی این ایل وتبارم چه کنم
من کزین فاصله غارت شده ی چشم تو ام                 چون به دیدار تو افتد سرو کارم چه کنم 
یک به یک با مژه هایت دل من مشغول است                   میله های قفسم را نشمارم چه کنم؟