لیلای مجنون ; فروغ فرخزاد FOROUGH

فروغ بی شک یکی از تاثیرگذاران شعر معاصر است که در عمر هرچند کوتاه ولی پر بار خویش اشعار خوبی را از خود به یادگار گذاشته است.اشعار او پر از صمیمیت و احساس و سادگی است هرچند همواره دو حد افراطی مرگ و زندگی در اشعار او وجود دارد اما چشم انداز دید او رهایی است.وی همواره در اشعارش به سنتهای پوسیده ی جامعه ی خویش تاخته است و همواره نسبت به دایره ای که زن را محدود می کند شوریده است.هشتم دی ماه زادروز او بهانه ای شد تا که دوباره ازو یادی کنیم تا شاید با "تولدی دیگر"دوباره" ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد" و فرو ریزیم "دیوار" تنهایی را .

در شب کوچک من ٬افسوس

باد با برگ درختان میعادی دارد

در شب کوچک من دلهره ی ویرانیست

گوش کن

وزش ظلمت را می شنوی؟

من غریبانه به این خوشبختی می نگرم

من به نومیدی خود معتادم

گوش کن

وزش ظلمت را می شنوی؟

در شب اکنون چیزی می گذرد

ماه سرخ است و مشوش

                                   وبر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است

                                   ابرها٬ همچون انبوه عزاداران

                                   لحظه ی باریدن را گویی منتظرند

                                    لحظه ای

                                     و پس از آن٬ هیچ

                                    پشت این پنجره شب دارد می لرزد

                                   و زمین دارد

                                   باز میماند از چرخش

                                   پشت این پنجره یک نامعلوم

                                   نگران من و توست

                                   ای سرا پایت سبز

                                  دستهایت را چون خاطره ای سوزان٬ در دستان ‌

                                                                  عاشق من بگذار            

                                   ولبانت را چون حسی گرم از هستی

        به نوازش های لبهای عاشق من بسپار

---

موضوعات مرتبط:

شد خزان

نعره زد عشق که خونین جگری می آید....

کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت / یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم

تو نیستی که ببینی...

شیون

مرثیه های غروب

می توانستی کاش تیشه بر ریشه ی نادانی زد