گل سرخی...

لاله رویی بر گل سرخی نگاشت
کز سیه چشمان نگیرم دلبری
                                                                 از لب من کس نیابد بوسه ای
                                                                 وز کف من کس ننوشد ساغری
تا نیفتد پایش اندر بند ها
یاد کرد آن تازه گل سوگند ها
                                                                ناگهان باد صبا دامن کشان
                                                                سوی سرو و لاله شمشاد رفت
فارغ از پیمان نگشته نازنین
کز نسیمی برگ گل بر باد رفت
                                                                خنده زد گل بر رخ دلبند او
                                                                 کآن چنان بر باد شد سوگند او

شعر : رهی معیری
عکس : خودم

قیصر امین پور

وقتی تو نیستی

نه هست های ما چونان که بایدند

نه بایدها

هر روز بی تو روز مباداست

عاشقانه ها

تو را زن می‌خواهم آن‌گونه که هستی .

از کیمیای زن چیزی نمی‌دانم
از سرچشمه‌ی حلاوت او ،
از این‌که غزال ماده چگونه غزال شد

از این‌که پرندگان چگونه نغمه سرایی آموختند
تو را چون زنانی می‌خواهم
در تابلوی‌های جاودانه
چون دوشیزگان
نقش شده بر سقف کلیساها
که تن در مهتاب می‌شویند .
تو را زنانه می‌خواهم … تا درختان سبز شوند
ابرهای پر باران به هم آیند … باران فرو ریزد .
تو را زنانه می‌خواهم
زیرا تمدن زنانه است
شعر زنانه است
ساقه‌ی گندم
شیشه‌ی عطر
حتی پاریس زنانه است
و بیروت – با تمامی زخم‌هایش – زنانه است
تو را سوگند به آنان که می‌خواهند شعر بسرایند … زن باش .
تو را سوگند به آنان که می‌خواهند خدا را بشناسند … زن باش.

●  ●  ●

بگو دوستم داری... تا زیباتر شوم
بگو دوستم داری ... تا انگشتانم طلا گردند
و پیشانیم مـــــاه
بگو دوستم داری تا بتوانم دگرگون شوم ،
بدل به خوشه گندم شوم یا درخت نخل
هم اکنون بگو ، درنــگ نکن
برخی از عشق ها درنگ نمی پذیرند
بگو دوستم داری تا تقدس مرا بیشتر کنی
تا از دفتر شعرم کتاب مقدس بسازی
تقویم را عوض می کنم اگر بخواهی
فصل ها را می شویم و فصل های دیگر می سازم
امپراتوری زنان برپا میکنم اگر بخواهی
بگو دوستم داری تا شعرهایم روان شوند
نوشته هایم آسمــــــــانـــی
عاشقــــم بـــاش تــــــا
خورشید را با اسب ها و کشتی ها تسخیر کنم
درنگ نکن .......
این تنهــا فرصــتی ست برای من تا بیافرینم ... تا بیاموزانم

پ ن : کتاب در بندر آبی چشمانت/ اثر شاعر معروف سوریه نزار قربانی
پ ن : این جملات و اشعار عاشقانه تا بحال به کار من نیومده ولی خب میزارم تا بعضیا ازش الگوبرداری کنن بلکه شاید روزی به کارشون بیاد

عید آمد...

عید آمد و ما خانه ی خود را نتکاندیم
گردی نستردیم و غباری نستاندیم
دیدیم که در کسوت بخت آمده نوروز
از بیدلی آن را زدر خانه برآندیم
هر جا گذری غلغله ی شادی و شور است
ما آتش اندوه به آبی ننشاندیم
آفاق پر از پیک و پیام است، ولی ما
پیکی ندواندیم و پیامی نرساندیم
احباب کهن را نه یکی نامه بدادیم
و اصحاب جوان را نه یکی بوسه ستاندیم
من دانم و غمگین دلت، ای خسته کبوتر
سالی سپری گشت و ترا ما نپراندیم
صد قافله رفتند و به مقصود رسیدند
ما این خرک لنگ زجویی نجهاندیم
ماننده افسونزدگان، ره به حقیقت
بستیم و جز افسانه ی بیهوده نخواندیم
از نه خم گردون بگذشتند حریفان
مسکین من و دل در خم یک زاویه ماندیم
طوفان بتکاند مگر "امید" که صد بار
عید آمد و ما خانه خود را نتکاندیم

                                                                    مهدی اخوان ثالث-اسفند 1343

یلداتان مبارک

که ما را ز دین بهی ننگ نیست
    
                                     به گیتی، «به» از دین هوشنگ نیست
    
همه داد و نیکی و شرمست و مهر
    

                                                نظر کردن اندر شمار سپهر

21 دسامبر 233 میلادی و در شب یلدا، اردشیر پاپکان در مراسمی به این مناسبت، آیین زرتشت را دین رسمی ایرانیان اعلام داشت و خواست که همه آتشکده های خاموش روشن شوند، مجموعه اوستا (آموزش های زرتشت) تکمیل و در دسترس قرارگیرد.