شعر و ادب پارسی

27 شهریور ماه روز شعر و ادب فارسی نام گذاری شده است.مطمئنا خواندن شعر فارسی به همه ی پارسی زبان حلاوتی وصف نا شدنی می بخشد.به قول خواجه شیراز

شکر شکن شوند همه طوطیان هند               زین قند پارسی که بنگاله می رود

ولی مصادف شدن این روز با ورود من به این دنیا شیرینی ای دو چندان را برای من به ارمغان می آورد هرچند در این بیست سال هنوز کاری نکرده ام که بدان افتخار کنم.امیدوارم اندیشه ام باز تر گفتارم پخته تر; رفتارم نجیب تر واعتقاداتم منطقی تر شود.

این شعر رو به همه ی پارسی زبانان تقدیم می کنم.لطفا از پست قبل هم بازدید کنید.

صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

                                         وقت گل خوش باد کز وی وقت میخواران خوش است

از صبا هر دم مشام جان ما خوش می‌شود

                                         آری آری طیب انفاس هواداران خوش است

ناگشوده گل نقاب آهنگ رحلت ساز کرد

                                         ناله کن بلبل که گلبانگ دل افکاران خوش است

مرغ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق

                                        دوست را با ناله شب‌های بیداران خوش است

نیست در بازار عالم خوشدلی ور زان که هست

                                        شیوه رندی و خوش باشی عیاران خوش است

از زبان سوسن آزاده‌ام آمد به گوش

                                        کاندر این دیر کهن کار سبکباران خوش است

حافظا ترک جهان گفتن طریق خوشدلیست

                                        تا نپنداری که احوال جهان داران خوش است

"شیون" ; هرگز از یادت نمی کاهم

غمت ما را به شیون می کشاند
و دلها را به آتش می نشاند
پس از تو ; "مرغ جنگلهای خاموش "
نمی دانم ;که می خواهد بخواند( ۱)         

با نزدیک شدن به سالگرد "شیون فومنی" شاعر نامدار و مردمی دیار مردمان  گیل و دیلم ; بر آن شدم که  بنوبه خودم این روز را با ارائه یه غزل از آن مرحوم پس از نگاهی کوتاه به زندگینامه وی;گرامی بدارم.

شیون فومنی (میر احمد سید فخری نژاد) از شاعران محبوب و مشهور خطه ی شمال در سوم دی ماه 1325ه ش در شهرستان فومن دیده به جهان گشود او تحصیلات ابتدایی و سه ساله ی خود را در رشت سپری کرد و بعد از آن به کرمانشاه کوچ نمود و سه ساله دوم دبیرستان را تا اخذ دیپلم طبیعی -1345 در آنجا گذراند.

شیون در کنار شعر گیلکی و شعر فارسی فعالیتهای پر دغدغه ای در سایر حوزه های ادبی داشته است از آنجمله: شعر و ادبیات کودکان، قصه، داستان کوتاه و فیلمنامه (سناریو) از دیگر آثار ارزشمند اوست که طبعاً برشی دیگر از توانایی های وی بشمار می رود.

او در شهریورماه 1377 پس از یک دوره بیماری مزمن کلیوی و انجام پیوند کلیه در یکی از بیمارستانهای تهران روی از نقاب خاک کشید.
آرامگاهش در بقعه سلیمانداراب رشت بنا به وصیتش در کنار سردار بزرگ میرزا کوچک جنگلی است.

زبان اصلی دونیا راشه مانه دونیا راشه مانه آدم رادوار هیچکی پاسختا نکود اروزیگار بآمو هرکس بشو خوخانه بنا حاج حاجی ببوسته خولانه بنا خوچوما گرده کوده آلوچه ر بشو ، اما بنا باغا کوچه ر دوسه روزی هی ویرشته هی بکفت خاکابوسته بادامرا راد کفت بشونه نام بنا نه م کی نیشانه اوجیگائی کی عرب نی بیگانه هیچکی ر دیل نوسوجانه روزیگار تراقوربان ، تی هوا کارا بدار عمر امی شین یخه دونیا آفتاب ذره ذره کرا بوستاندره آب برگرفته از:www.sheevan.ir ۱.شعر از کریم رجب زاده

برگردان فارسی دنیا چون راهگذر است و آدمی رهگذرش ، هیچکس در این روزگار پاسخت نکرده است هر کس که به دنیا آمد خانه اش را گذاشت و رفت همانند پرستویی که لانه اش را گذاشته باشد برای گوجه درختی چشمانش خیره بود اما رفت و باغ را برای کوچه گذاشت . دوسه روزی افتان و خیزان زندگی کرد و آخرخاک شد و به همراه باد راهی شد . رفت و نه نامی نه نشانی از خود گذاشت ، رفت به جائی که عرب نی بیندازد روزگار برای هیچکسی دل نسوزانده است قربانت گردم هوای خودت را داشته باش عمر مانند یخ است و دنیا آفتاب ، یخی که ذره ذره در حال آب شدن است صدای شاعر را بشنوید

نماز اهل آسمان

ای جدا نبوده از خدا، علی

ای نبوده از خدا جدا، علی

ای گرفته از تو وادیِ فنا

رنگِ جوشِ چشمه بقا، علی

ای دمیده در گِلم نفیر روح

ای نوای نایِ بی‌نوا علی

سینه خانقاهِ آهِ سرد شد

دم به دم بدم به سینه‌ها علی

گر قَدَر مقام مصطفی‌ست، نیست

جز قضا مقام مرتضا علی

چشم عدل و داد مانده بر رهت

تکیه زن به مسند قضا علی

باز شیعیان غریب مانده‌اند

باز ناروا شده روا، علی

باز هم یزید و شمر و کوفیان

باز هم حسین و کربلا علی

ابتدای هرچه انتها خداست

انتهای هرچه ابتدا، علی

هست این نماز اهل آسمان:

یا علی و یاعلی و یاعلی                                        شهرام شکیبا

برای آزادگانی که آزاد زیستند

بسم رب المستعان دل را منور می کنیم

صبر و درد و رنج و الم را اینچنین سر می کنیم

گر نصیب ما نشد آن مرگ سرخ با شرف

در اسیری اینچنین غوغا و محشر می کنیم

گر بیازارند یاران را به درد روزگار

صبر به چاه صبر چون سردار خیبر می کنیم

چون کفایت می کند حب علی در راه حق

جان فدای تاری از موهای قنبر می کنیم

گر شود رخسارمان از ضربت سیلی کبود

یاد سیلی خوردن زهرای اطهر می کنیم

گر شود مهر خموشی مونس لبهایمان

نهضتی چون مجتبی فرزند حیدر می کنیم

نیمه شب گر بشنویم ناله و فریاد و آه

یاد یارب یارب موسی بن جعفر می کنیم

همچو زینب کز اسیریش سیه رو شد یزید

با اسیری چهره دشمن مکدر می کنیم

نشانی

" خانه ی دوست کجاست ؟" در فلق بود که پرسید سوار.

آسمان مکثی کرد.

رهگذر شاخه ی نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید

و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت :

" نرسیده به درخت ,

کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است

و در آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت آبی است.

می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ , سر بدر می آرد ,

پس به سمت گل تنهایی می پیچی ,

دو قدم مانده به گل ,

پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی

و ترا ترسی شفاف فرا می گیرد.

در صمیمیت سیال فضا , خش خشی می شنوی :

کودکی می بینی

رفته از کاج بلندی بالا , جوجه بردارد از لانه ی نور

و از او می پرسی

خانه ی دوست کجاست."

با صدای مرحوم خسرو شکیبایی دانلود کنید